نوشتن در مورد پلنگ در ایران از حساسیت زیادی به دلیل وجود صاحبنظران، بر خوردار میباشد.پلنگ در زبان ترکی(قافلان)در زبان بلوچی(پیشی)و در زبان ترکمنی(بارس)می باشد.پلنگ ایرانی در نوع خود بزرگترین است .بدن پلنگ ، عضلانی ودر عین حال قابل انعطاف است.سری پهن ، گوش های کوچک و گرد دارد.دست و پای پلنگ نسبتا کوتاه و پنجه های آن پهن و ناخن های تیز وبلندی دارد که در حالت عادی پنهان است.موهای نرم و کوتاهی دارد که با توجه به موقعیت جغرافیایی مکان پلنک، بلند تر هم می شود.رنگ موهای پشت ،سفید تا کرم متمایل به نارنجی و رنگ موهای زیر بدن ، کرم متمایل به خاکستری است.سطح پشت و پهلوها از خال های تو خالی و خال های روی سر ،گردن،روی دست و پاو زیر بدن از خال های تو پر پوشیده شده است.هر چه به مناطق شرقی و شمال شرقی کشور نزدیک تر شویم،رنگ زمینه ی بدن روشن تر و جسه ی حیوان بزرگ تر می شود.