برگ‌ها دارای کلروفیلی هستند که آن‌ها را به رنگ سبز درمی‌آورد، اما تمامی گیاهان سبز نیز مجموعه‌ای از مواد شیمیایی به نام کاروتینوئید‌ها را حمل می‌کنند.

این‌ مواد شیمیایی به تنهایی نارنجی یا زرد به نظر می‌رسند، و به ذرت یا هویج‌ رنگ می‌بخشند، اما زیر سبزی کلروفیلی یک برگ برای سال‌های زیادی پنهان می‌مانند.

در فصل پاییز، زمانی که برگ‌ها به پایان چرخه حیاتشان نزدیک می‌شوند، کلروفیل تجزیه می‌شود و رنگ زرد-نارنجی آشکار می‌شود.

به گفته دیوید لی دانشمند سابق دانشگاه بین‌المللی فلوریدا و رهبر ارشد پروژه مطالعه رنگ برگ‌ها از سال 1973، بسیاری از درختان در پاییز برای تولید مجموعه‌ای متفاوت از مواد شیمیایی به نام آنتوسیانین‌ها تکامل یافته‌اند.

این‌ مواد شیمیایی دارای رنگ مایل به قرمز بوده و مسئول رنگ‌پذیری زغال‌اخته هستند.

آن‌ها گاهی اوقات در برگ‌ها تازه‌ جوانه‌زده تشکیل می‌شوند و این امر رنگ گاه‌گاهی قرمزمانند آن‌ها را توضیح می‌دهد.

زمانی که کلروفیل و آنتوسیانین‌ها با یکدیگر وجود داشته باشند، رنگ یک برگ می‌تواند به برنز تمایل پیدا کند. در تراکم‌های به اندازه کافی بالا، آنتوسیانین‌ها موجب می‌شوند یک برگ ارغوانی به نظر برسد.

رنگ‌های پاییزی یکنواخت‌تر زمانی که برگ‌ها می‌میرند و کاملا تجزیه می‌شوند، تشکیل می‌شوند. زمانی که تمامی آن‌ها خشک می‌شوند، رنگدانه‌ها به یکدیگر متصل شده و آنچه را که لی «کثیفی قهوه‌ای‌ماننده» می‌خواند، را تشکیل می‌دهند.

برگ‌ها دارای کلروفیلی هستند که آن‌ها را به رنگ سبز درمی‌آورد، اما تمامی گیاهان سبز نیز مجموعه‌ای از مواد شیمیایی به نام کاروتینوئید‌ها را حمل می‌کنند.

این‌ مواد شیمیایی به تنهایی نارنجی یا زرد به نظر می‌رسند، و به ذرت یا هویج‌ رنگ می‌بخشند، اما زیر سبزی کلروفیلی یک برگ برای سال‌های زیادی پنهان می‌مانند.

در فصل پاییز، زمانی که برگ‌ها به پایان چرخه حیاتشان نزدیک می‌شوند، کلروفیل تجزیه می‌شود و رنگ زرد-نارنجی آشکار می‌شود.

به گفته دیوید لی دانشمند سابق دانشگاه بین‌المللی فلوریدا و رهبر ارشد پروژه مطالعه رنگ برگ‌ها از سال 1973، بسیاری از درختان در پاییز برای تولید مجموعه‌ای متفاوت از مواد شیمیایی به نام آنتوسیانین‌ها تکامل یافته‌اند.

این‌ مواد شیمیایی دارای رنگ مایل به قرمز بوده و مسئول رنگ‌پذیری زغال‌اخته هستند.

آن‌ها گاهی اوقات در برگ‌ها تازه‌ جوانه‌زده تشکیل می‌شوند و این امر رنگ گاه‌گاهی قرمزمانند آن‌ها را توضیح می‌دهد.

زمانی که کلروفیل و آنتوسیانین‌ها با یکدیگر وجود داشته باشند، رنگ یک برگ می‌تواند به برنز تمایل پیدا کند. در تراکم‌های به اندازه کافی بالا، آنتوسیانین‌ها موجب می‌شوند یک برگ ارغوانی به نظر برسد.

رنگ‌های پاییزی یکنواخت‌تر زمانی که برگ‌ها می‌میرند و کاملا تجزیه می‌شوند، تشکیل می‌شوند. زمانی که تمامی آن‌ها خشک می‌شوند، رنگدانه‌ها به یکدیگر متصل شده و آنچه را که لی «کثیفی قهوه‌ای‌ماننده» می‌خواند، را تشکیل می‌دهند.(ایسنا)