مدیر کل حفاظت محیط زیست ایلام گفت: تصاویر جدیدی از خرس قهوه ای در منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ ثبت شده است. به گزارش روابط عمومی حفاظت محیط زیست استان ایلام ، غلامحسین کاظمیبیان کرد: بر اساس گزارش کارشناسان اداره محیط زیست استان مبنی بر مشاهده رد پای خرس قهوه ای در منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ بلافاصله گروهی از کارشناسان اداره نظارت و پایش محیط زیست استان به محل مذکور اعزام شدند. وی افزود: پس از بررسی های لازم و نصب دوربین های تله ای در چندین نوبت ، تصاویری جدید از یک قلاده خرس قهوه ای ماده همراه با دو توله یک ساله بدست آمد. مدیر کل حفاظت محیط زیست استان ادامه داد: خرس قهوه ای اغلب شبگرد است و در مناطقی که آرامش کافی داشته باشد روزها نیز مشاهده می شود. کاظمی یادآور شد: خرس ماده اغلب با توله هایش دیده می شود و زندگی آن به صورت انفرادی است. وی با بیان اینکه این گونه در استان از جمعیت به نسبت مناسبی برخوردار است، تاکید کرد: این نوع خرس در علفزارهای مرتفع کوهستانی نزدیک جنگل و دره های پایین دست جنگل مشاهده می شود . وی در پایان اضافه کرد: عواملی نظیر شکار غیر مجاز، تخریب زیستگاه ، وجود دام در مناطق حفاظت شده ، فعالیت های راه سازی و کاهش منابع آبی تهدیدی جدی برای حیات این گونه در استان محسوب می شود.(پام)

برگ‌ها دارای کلروفیلی هستند که آن‌ها را به رنگ سبز درمی‌آورد، اما تمامی گیاهان سبز نیز مجموعه‌ای از مواد شیمیایی به نام کاروتینوئید‌ها را حمل می‌کنند.

این‌ مواد شیمیایی به تنهایی نارنجی یا زرد به نظر می‌رسند، و به ذرت یا هویج‌ رنگ می‌بخشند، اما زیر سبزی کلروفیلی یک برگ برای سال‌های زیادی پنهان می‌مانند.

در فصل پاییز، زمانی که برگ‌ها به پایان چرخه حیاتشان نزدیک می‌شوند، کلروفیل تجزیه می‌شود و رنگ زرد-نارنجی آشکار می‌شود.

به گفته دیوید لی دانشمند سابق دانشگاه بین‌المللی فلوریدا و رهبر ارشد پروژه مطالعه رنگ برگ‌ها از سال 1973، بسیاری از درختان در پاییز برای تولید مجموعه‌ای متفاوت از مواد شیمیایی به نام آنتوسیانین‌ها تکامل یافته‌اند.

این‌ مواد شیمیایی دارای رنگ مایل به قرمز بوده و مسئول رنگ‌پذیری زغال‌اخته هستند.

آن‌ها گاهی اوقات در برگ‌ها تازه‌ جوانه‌زده تشکیل می‌شوند و این امر رنگ گاه‌گاهی قرمزمانند آن‌ها را توضیح می‌دهد.

زمانی که کلروفیل و آنتوسیانین‌ها با یکدیگر وجود داشته باشند، رنگ یک برگ می‌تواند به برنز تمایل پیدا کند. در تراکم‌های به اندازه کافی بالا، آنتوسیانین‌ها موجب می‌شوند یک برگ ارغوانی به نظر برسد.

رنگ‌های پاییزی یکنواخت‌تر زمانی که برگ‌ها می‌میرند و کاملا تجزیه می‌شوند، تشکیل می‌شوند. زمانی که تمامی آن‌ها خشک می‌شوند، رنگدانه‌ها به یکدیگر متصل شده و آنچه را که لی «کثیفی قهوه‌ای‌ماننده» می‌خواند، را تشکیل می‌دهند.

برگ‌ها دارای کلروفیلی هستند که آن‌ها را به رنگ سبز درمی‌آورد، اما تمامی گیاهان سبز نیز مجموعه‌ای از مواد شیمیایی به نام کاروتینوئید‌ها را حمل می‌کنند.

این‌ مواد شیمیایی به تنهایی نارنجی یا زرد به نظر می‌رسند، و به ذرت یا هویج‌ رنگ می‌بخشند، اما زیر سبزی کلروفیلی یک برگ برای سال‌های زیادی پنهان می‌مانند.

در فصل پاییز، زمانی که برگ‌ها به پایان چرخه حیاتشان نزدیک می‌شوند، کلروفیل تجزیه می‌شود و رنگ زرد-نارنجی آشکار می‌شود.

به گفته دیوید لی دانشمند سابق دانشگاه بین‌المللی فلوریدا و رهبر ارشد پروژه مطالعه رنگ برگ‌ها از سال 1973، بسیاری از درختان در پاییز برای تولید مجموعه‌ای متفاوت از مواد شیمیایی به نام آنتوسیانین‌ها تکامل یافته‌اند.

این‌ مواد شیمیایی دارای رنگ مایل به قرمز بوده و مسئول رنگ‌پذیری زغال‌اخته هستند.

آن‌ها گاهی اوقات در برگ‌ها تازه‌ جوانه‌زده تشکیل می‌شوند و این امر رنگ گاه‌گاهی قرمزمانند آن‌ها را توضیح می‌دهد.

زمانی که کلروفیل و آنتوسیانین‌ها با یکدیگر وجود داشته باشند، رنگ یک برگ می‌تواند به برنز تمایل پیدا کند. در تراکم‌های به اندازه کافی بالا، آنتوسیانین‌ها موجب می‌شوند یک برگ ارغوانی به نظر برسد.

رنگ‌های پاییزی یکنواخت‌تر زمانی که برگ‌ها می‌میرند و کاملا تجزیه می‌شوند، تشکیل می‌شوند. زمانی که تمامی آن‌ها خشک می‌شوند، رنگدانه‌ها به یکدیگر متصل شده و آنچه را که لی «کثیفی قهوه‌ای‌ماننده» می‌خواند، را تشکیل می‌دهند.(ایسنا)

به گزارش سبزپرس و بر اساس اطلاعات دریافتی، این پروانه های ویژه برای شکار قوچ و کل در سه منطقه حفاظت شده تنگ صیاد در استان چهارمحال و بختیاری، هرات در استان یزد و هفتاد قله در استان مرکزی صادر شده است.

بر اساس اطلاعات دریافتی، دو تن از شکارچیان روسی که یکی نماینده دومای روسیه و دیگری مشاور پوتین اعلام شده اند در منطقه حفاظت شده تنگ صیاد و دوتن دیگر که مکزیکی هستند در هفتاد قله حضور دارند و از ملیت دو شکارچی دیگر اطلاعی در دست نیست. این افراد توسط برخی مدیران سابق سازمان محیط زیست در دفتر نظارت و بازرسی سازمان به نام های [...] و [...]، وارد کشور شده و موفق به دریافت پروانه ویژه شکار از سازمان محیط زیست شدند.

صدور پروانه ویژه شکار برای شکارچیان خارجی سال هاست که توسط سازمان محیط زیست کشور صورت می گیرد و هر ساله تعداد قابل توجهی پروانه ویژه به قیمت بین ۵۰۰۰ تا ۹۰۰۰ دلار برای شکار گونه های جانوری کشور برای این شکارچیان صادر می شود و این امر همچنان مورد اعتراض گروههای حامی حیوانات و حیات وحش قرار م ی گیرد.

پیش از این اسماعیل کهرم ، استاد دانشگاه که هم اکنون به عنوان مشاور رییس سازمان محیط زیست منصوب شده، خود یکی از منتقدین سرسخت صدور انواع پروانه شکار برای شکارچیان خارجی بود و معتقد بود اگر هم قرار است مجوزی صادر شود درآمد حاصل از آن باید صرف جوامع محلی شود .

گفتنی است پیش از این نیز در زمان حضور محمد باقر صدوق به عنوان معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست و معاونین قبل تر، در چندین مورد پروانه ویژه شکار برای مناطق حفاظت شده و حتی پارکهای ملی کشور صادر شده بود.

شکارچیان غیرمجاز بار دیگر با کشتار یک قلاده پلنگ ایرانی کمیاب و در معرض انقراض فاجعه دیگری را برای محیط زیست کشور رقم زدند.

بعد از ظهر امروز (یکشنبه ۱۳۹۲/۶/۳۱) به دنبال ارائه گزارشی به اداره حفاظت محیط زیست شهرستان رودبار، مبنی بر شکار یک قلاده پلنگ در منطقه ییلاقی آسمانسر از توابع جیرنده رودبار، نیروهای یگان محیط زیست در منطقه حاضر و پس از بازرسی از یک منزل شخصی، پوست پلنگ شکار شده را در انبار منزل مذکور کشف نمودند.

متخلف به محض مشاهده مامورین محیط زیست اقدام به فرار می کند که پس از مدتی توسط مامورین نیروی انتظامی منطقه عمارلو دستگیر شده و هم اکنون در حال بازجویی می باشد.هنوز گزارش بازجویی و چگونگی کشتار این پلنگ به اداره کل حفاظت محیط زیست گیلان واصل نشده و کارشناسان در حال بررسی جزئیات حادثه می باشند.اداره کل حفاظت محیط زیست استان گیلان ضمن ابراز تاسف عمیق نسبت به این فاجعه دردناک که قلب همه دوستداران طبیعت را می فشارد، اعلام نمود در حال تشکیل پرونده جهت معرفی متخلف به دستگاه قضائی می باشد(دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران).

دانشمندان حلزونی شگفت‌انگیزی را در عمق 1000 متری غاری در کرواسی کشف کرده‌اند که به دلیل نیمه‌شفاف بودن صدفش، می‌توان اندام‌های درونی بدنش را مشاهده کرد.در اعماق یکی از ژرف‌ترین غارهای دنیا که عمق آن به بیش از 1350 متر می‌رسد، دانشمندان با موجودی خارق‌العاده روبه‌رو شده‌اند:

این گونه جدید از حلزون‌های خاکی که Zospeum tholussum نام‌گذاری شده، رده کاملا جدیدی در خانواده حلزون‌های صدف توخالی است. این حلزون بسیار کوچک دارای صدفی مارپیچی، نیمه شفاف و گنبدی‌شکل است. این گونه حلزون که صدها متر زیر زمین زندگی می‌کند، کاملا با زندگی در تاریکی خو گرفته است. برای مثال، ظاهرا این حلزون هیچ‌گونه حس بینایی ندارد که جهشی عادی در چنین جانورانی محسوب می‌شود. حیوانات غارزی، شامل سخت‌پوستان، ماهیان و سمندرها، اغلب طی هزاران سال حس بینایی خود را از دست داده‌اند: وقتی نوری برای دیدن وجود ندارد، مصرف انرژی برای تفسیر محرک‌های نوری هم معنایی ندارد.

این حلزون خاص که در عمق بیش از 1 کیلومتری زیر زمین و در مجموعه غارهای لوکینا جاما-تروجاما در کرواسی کشف شده، توانایی حرکتی اندکی دارد. این حلزون اغلب در گل و لای سرد و عمیق غار و نزدیک آب جاری باقی می‌ماند، تا بتواند رطوبت بدن خود را حفظ کند. دانشمندان هنوز به درستی نمی‌دانند که نحوه تولیدمثل این حلزون چگونه است، و یا اینکه از چه چیزی تغذیه می‌کند(خبر آنلاین).

آن دو جانور دوقلوی انیمیشن زیبای عصر یخبندان را یادتان هست؟ همان‌هایی که هنگام خطر عادت داشتند خود را به مردن بزنند. اما غیر از آن چه چیزی درباره این جانور می‌دانید؟ صاریغ (Opossum)‌ گوشت‌خوار از راسته کیسه‌داران، و ساکن قاره آمریکا است. بیش از 60 گونه مختلف صاریغ در جهان وجود دارد که معروف‌ترین آن‌ها صاریغ ویرجینیا یا همان صاریغ معمولی است. صاریغ‌ها تنها پستانداران کیسه‌داری هستند که در آمریکا و کانادا زندگی می‌کنند.

بیشتر اعضای این‌گونه همه چیز خوار هستند، اما معمولاً لاشه حشرات و جانوران را برای خوردن ترجیح می‌دهند. صاریغ‌ها اغلب به خانه یا سکونت‌گاه‌های انسان‌ها سر می‌زنند تا سطل زباله‌ها را مورد حمله خود قرار دهند. صاریغ‌ها همچنین از چمن، دانه‌های خشکبار و میوه تغذیه می‌کنند؛ و به شکار موش، پرندگان، حشرات، کرم‌ها، مارها و حتی ماکیان دست می‌زنند. صاریغ جانوری شب‌رو محسوب می‌شود که روز را به خوابیدن در لانه‌اش می‌گذراند. اغلب صاریغ‌ها روی درختان زندگی می‌کنند، ولی گونه‌هایی نیز وجود دارند که آبزی هستند. این انعطاف‌پذیری در رژیم غذایی و سکونتگاه، صاریغ‌ها را قادر می‌سازد تا به سرعت جمعیت خود را افزایش دهند.
نوزادان صاریغ در هنگام تولد بسیار آسیب‌پذیر هستند و اندازه آن‌ها به کوچکی زنبور عسل است. نوزادان پس از تولد بلافاصله به درون کیسه مادر می‌خزند، و در آنجا به رشد خود ادامه می‌دهند. هم‌زمان که توله صاریغ‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، از کیسه مادرشان خارج می‌شوند و گاهی اوقات هنگام شکار بر پشت مادر خود سوار می‌شوند. ماده‌ها هر بار تا 20 بچه به دنیا می‌آورند، اما کمتر از نصف آن‌ها زنده می‌مانند. برخی از آن‌ها حتی فرصت این را پیدا نمی‌کنند که خود را به کیسه مادر برسانند.
صاریغ‌ها بیشتر شهرت خود را مدیون «نمایش صاریغ» هستند. زمانی که صاریغ‌ها خود را در معرض خطر از سوی سگ‌ها، روباه‌ها و سیاه گوش‌ها می‌بینند؛ خود را از پهلو روی زمین می‌اندازند، چشمان خود را می‌بندند، و یا به نقطه‌ای ثابت در فضا خیره می‌شوند. برای تکمیل این نمایش، صاریغ زبان خود را هم در می‌آورد و وانمود به مردن می‌کند. این نمایش باعث می‌شود شکارچی گارد خود را پایین بیاورد، و به صاریغ فرصت فرار بدهد. البته اگر شرایط مناسب مهیا نشود، نمایش صاریغ ممکن است تا چند ساعت طول بکشد.به نقل از خبر انلاین

به دلیل بیماری حدود یک ماه و نیم نتوانستم تارنما را به روز کنم ،بدین وسیله از تمامی مخاطبان عزیز تارنمای -محیط زیست ایران-به دلیل تاخیر در ارسال مطالب جدید،پوزش می طلبم و عذر خواهی می کنم.در این دهه ی عزیز که در آن قرار داریم و معروف به دهه ی کرامت است،از خداوند متعال شفای عاجل را برای تمامی بیماران خواستارم و امیدوارم با روی کار آمدن خانم ابتکار ،محیط زیست کشور نجات پیدا کند.

                                                                                                                            پاینده باشید

نتایج تحقیق جدیدی نشان می‌دهد که شکارچیان قادرند نحوه تشخیص استتار طعمه‌های خود را یاد بگیرند و اگر حیوانات ضعیف‌تر روش استتار خود را تغییر ندهند، به زودی منقرض خواهند شد.

آیا می‌توانید در عکس زیر، بوف اروپایی که خود را استتار کرده است پیدا کنید؟ بوف مذکور در مرکز تصویر پنهان شده، در حالی‌که منقار آن در سمت چپ و پرهای دمش به سمت راست است. بدن گرد و کوچک این پرنده نیز زیر بال‌های خالدار آن پنهان شده است.

بوف اروپایی از روش استتار اخلال‌گرانه (Disruptive Camouflage) استفاده می‌کند: بدن این پرنده با الگوهای متفاوتی پوشیده شده است که باعث در هم ریختگی نمای کلی بدن آن می‌شود.

در طبیعت، جانورانی زیادی وجود دارند که از حربه استتار برای در امان ماندن از شر شکارچیان استفاده می‌کنند؛ حربه‌ای که روش‌های بسیار متنوعی دارد.
اگرچه استتار یکی از بهترین روش‌ها برای زنده ماندن در طبیعت به شمار می‌رود؛ اما اکنون نتایج تحقیق جدیدی نشان می‌دهد که حتی این حیوانات پنهان‌کار باید بیش از پیش مراقب شکارچیان باشند. بر اساس مطالعه انجام شده به سرپرستی ژولین تروسچیانکو از دانشگاه اکستر انگلستان، حیوانات شکارچی توانایی یادگیری این را دارند که گول تغییر قیافه طعمه‌های خود را نخورند.

در این مطالعه، گروه تحقیقاتی افراد دواطلب را مورد آزمایش قرار داد تا میزان توانایی آنها را در تشخیص بیدهایی که به خوبی استتار کرده بودند مشخص کند. نتایج نشان می‌داد که در ابتدا، استتار اخلال‌گرانه بوف اروپایی بیش از تطبیق پس‌زمینه‌ای مانتیس باعث فریب خوردن این شکارچیان انسانی می‌شد. اما به مرور زمان مشاهده‌گران انسانی یاد گرفتند تا سریع‌تر متوجه استتار اخلال‌گرانه پرنده‌ها شوند؛ موضوعی که نشان می‌دهد حیوانات شکارچی هم ممکن است این توانایی را داشته باشند.
هر چقدر حیوانات استتار کننده بهتر بتوانند شکارچیان خود را گول بزنند، احتمال زنده ماندن آنها بیشتر است. در نتیجه می‌توانند ژن‌های خود را به نسل‌های بعدی منتقل کنند، و نسل‌هایی از جانورانی خلق کنند که کشف نشده در زیست‌بوم خود محو می‌شوند. اکنون شما آنها را می‌بینید و چند لحظه بعد ... دیگر نمی‌بینید!به نقل از خبر آنلاین

امیدورام زودتر پیدا بشین،لطفا طاقت بیارید.کوهنوردان منتظر شما هستند

بالاخره پاسگاه آلمه برق دار شد،اون هم با هزینه ی شخصی یکی از دوستداران محیط زیست به نام (پاکدل).این دوستدار محیط زیست با هزینه ی 15میلیون تومان پنل های خورشیدی را برای تامین برق پاسگاه آلمه خریداری کرده و پاسگاه و طبیعت اطراف آن را از شر  موتور برق و آلودگی گازوئیل ،نجات داد.

جانورانی که طعم گاز گرفتن اژدهای کومود را می‌چشند؛ اغلب به مرگی دردناک دچار می‌شوند. اما چه چیزی در گاز این جانور وجود دارد که آنها را تا این اندازه خطرناک می‌کند؟

 بر اساس مطالعات مشاهداتی انجام شده توسط والتر آفنبرگ در دهه 1970 میلادی / 1350 شمسی، برای مدت‌ها تصور می‌شد که اژدهاهای کومودو به دلیل وجود باکتری‌های مرگباری که در دهان آنها زندگی می‌کنند؛ عفونتی مرگبار را به طعمه خود هدیه می‌دهند. گفته می‌شد که این اژدها به جای زهر، چیزی ترسناک‌تر دارد: گاز گرفتنی سخت و پلید که باعث بروز زخم‌های چرکین می‌شود.
اما به گزارش پاپ‌ساینس، مطالعه‌ای که در سال 2009 / 1388 انجام شد نشان داد که واقعیت این‌گونه نیست. برایان فری از دانشگاه کوئینزلند مطالعه‌ای انجام داد تا کشف کند که چه میکروب‌هایی باعث بروز این صدمات می‌شوند. اگرچه وی مخالفانی از باغ‌وحش‌های مختلف پیدا کرد که نمی‌خواستند تصور رایج از اژدهای کومودو به عنوان هیولایی با عفونت باکتریایی از میان برود؛ اما در نهایت موفق شد تا نمونه‌هایی از بزاق دهان چندین اژدهای دربند را که در باغ‌وحش‌ها نگاهداری می‌شدند جمع‌آوری کند.

مطالعه وی نشان داد اگرچه تعداد فراوانی باکتری درون دهان اژدهای کومود زندگی می‌کنند؛ اما اگر بخواهیم جانب انصاف را رعایت کنیم، این نتیجه‌گیری در خصوص دهان ما و باکتری‌های ساکن آن نیز صدق می‌کند. همچنین وی در نمونه‌های خود هیچ میکروبی را که باعث تعجب شود پیدا نکرد؛ و تمام باکتری‌های موجود در دهان اژدهای کومودو همانند سایر مارمولک‌های ساکن اندونزی بود. فساد سریع بافت و اتلاف خونی که در قربانیان گازگرفتگی اژدهای کومودو مشاهده می‌شود را نمی توان به حساب هیچ‌کدام از این باکتری‌ها را گذاشت.

نکته ناامید کننده‌تر این بود که میزان باکتری موجود در دهان اژدهای کومودو حتی از باکتری‌های ساکن دهان پستانداران به ویژه گوشتخواران نیز پایین‌تر بود. به عبارت دیگر، بر اساس یافته‌های فری دهان اژدهای کومودو عملا «پاک» به حساب می‌آمد!
پس ماجرا چیست و چطور چنین چیزی امکان دارد؟

نتیجه مطالعات فری معلوم کرد که اژدهای کومودو جانوری «زهردار» به شمار می‌رود. اسکن‌های MRI انجام شده روی جمجه اژدهای کومودو، وجود دو غده زهری کوچک را در فک پایین جانور نشان می‌داد. زهر اژدهای کومودو از تعداد اندکی پروتئین سمی ساخته شده است، و دقیقا باعث بروز اثراتی می‌شود که در قربانیان گازگرفتگی این اژدهاها مشاهد می‌شود: از دست دادن سریع خون بدن، عدم انعقاد خون، فلج‌شدگی و درد شدید. زهر این جانوران ترکیبی از سموم شناخته شده است که در سایر مارمولک‌های مانیتور و سایر خزندگان دیده می‌شود.

اگرچه مطالعات فری باعث کاسته شدن از ترسناکی اژدهای کومودو نشد، اما حداقل کمک کرد تا بدانیم که چرا گاز گرفتن این هیولای باستانی تا این اندازه وحشتناک است(خبر آنلاین).

پژوهشگران ایرانی و آلمانی پروژه‌ای را در دست انجام دارند که طی آن تقابل بین گونه در معرض خطر انقراض «پلنگ ایرانی» و جوامع روستایی در حاشیه پارک ملی گلستان در شمال شرقی ایران را مورد بررسی قرار دهند.

به گزارش سبزپرس، پلنگ ایرانی از گربه سانان بزرگ در معرض خطر در دنیاست که بیشترین جمعیت آن در ایران یافت می شود. در حدود 500 تا 850 پلنگ در ایران تخمین زده می شود و پارک ملی گلستان واقع در شمال شرق کشور از زیستگاه های مهم این گونه تلقی می شود.

بیشترین جمعیت این گوشتخوار مخفی‌کار از طریق استفاده از دوربین‌های تله‌ای 42-23 فرد یا 2.63 فرد در هر 100 کیلومتر مربع در پارک ملی گلستان ثبت شده است. این منطقه با داشتن 874 کیلومتر مربع مساحت از جنگل‌های مرطوب در غرب، علفزارهای خشک در مرکز و شرق و دشت‌های نیمه بیابانی در جنوب تشکیل شده است.

با وجود حضور این جمعیت به ظاهر سالم، این گونه همچنان از مرگ و میر ناشی از تقابل با روستاییان ساکن در اطراف گلستان و تصادفات جاده‌ای در بزرگراهی که جنوب پارک را قطع می‌کند آسیب می‌بیند.

در زمستان 1391، پروژه‌ای توسط تیمی از «دانشگاه گوتینگن» (آلمان) و همکاری «موسسه حیات وحش میراث پارسیان» و حمایت مالی «صندوق حفاظت از گونه‌های محمد بن زاید» (امارات متحده عربی) برای بررسی روستاها و فهم بهتر ابعاد و روند تقابل انسان و پلنگ و آشنایی بهتر با دانش و گرایش‌های بومی شروع به کار کرد.

بعد از حضور و بررسی‌های لازم در تمامی 34 روستای اطراف پارک ملی گلستان، مشخص شد که حمله پلنگ به دام اهلی به مناطق غربی پارک که از جنگل‌های انبوه پوشیده شده‌اند محدود می‌شود. در علفزارها و مناطق نیمه کویری، گونه مشکل ساز غالب «گرگ» است ولی تنها در دو روستا، در این نواحی حمله پلنگ نیز گزارش شد. سگ و گوساله‌های 2-1 ساله بیشترین گروه شکار شده توسط پلنگ هستند. سگ‌های گله به میزان زیادی برای حفاظت از گله‌های دام استفاده می‌شوند، ولی به علت عدم تعلیم مناسب، به جای جلوگیری، خود باعث حمله پلنگ می‌شوند. سگ از طعمه‌های محبوب پلنگ به شمار می‌رود.

یکی از نکات قابل توجه این است که تقابل انسان و پلنگ بیش از آنچه به گمان می‌رسد شایع است. در زمان شروع این پروژه، تنها پنج روستا به داشتن تقابل با پلنگ از طریق از دست دادن دام و سگ زبانزد بودند. ولی با سرکشی به روستاهای دور افتاده‌تر، تصویر متفاوتی پدیدار شد: در 18 روستا پلنگ به عنوان گونه آسیب‌رسان مشخص شد!

ابعاد این مشکل عموماً کوچک ارزیابی شده و موردی از کشتار بیش از اندازه گزارش نشد، ولی این ضایعات صدمات جدی به اقتصاد روستاها وارد می‌کند. به نظر می‌رسد که نزدیکی سکونت‌گاه‌های انسانی به جنگل و مرزهای پارک ملی نقش چندانی در این تقابل ایفا نمی‌کنند، چرا که از 10 روستای واقع در محدوده جنگلی و نزدیک به مرزهای منطقه، گزارشی از تقابل وجود نداشت.

هم اکنون، این پروژه در حال تهیه نقشه‌های دقیق GIS از پارک و اطراف آن است تا بتواند به بعضی از سئوالات مربوط به علل حمله‌های پلنگ پاسخ دهد. همچنین، تحقیقات مقدماتی در زمینه استخراج DNA از سرگین (مدفوع) در دانشگاه‌های ایرانی در حال اجراست تا بتوان پلنگ‌های مشکل ساز را شناسایی، جنسیت آنها را تعیین و همچنین دریافت که آیا این جانواران پلنگ‌های جوان یا مادران با توله هستند. عادت کشتن دام اهلی می‌تواند از طریق مادر به توله‌ها منتقل شود و می‌تواند در یک منطقه برای مدت‌های طولانی باقی بماند.(به نقل از سبز پرس)

تلف شدن 15گوزن در حال انقراض مدير كل حفاظت محيط زيست خوزستان از تلف شدن 15 گوزن زرد طي 9 روز گذشته خبر داد.

لاهيجاني زاده در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران گفت: نزديك به 15 گوزن زرد در جنگل هاي دز و كرخه طي 9 روز گذشته در اثر هجوم مگس هاي مهاجم تلف شدند.

وي ادامه داد: نيروهاي حفاظت محيط زيست استان به همراه دامپزشكان از زمان تلف شدن اولين گوزن به طور شبانه روزي در تلاش هستند تا با زنده گيري گوزن ها از اتلاف بيشتر آن ها جلوگيري شود اما به دليل وسعت جنگل و پوشش گياهي اين كار به سختي پيش مي رود، و در حال حاضر امروز يك گروه جديد در حال نصب تور هوايي هستند و در صورتي كه كار زنده گيري در اين هفته به پايان برسد شروع به سم پاشي و ضدعفوني جنگل خواهيم كرد.

وي تصريح كرد: اين مگس با تخم ريزي در جاهاي نرم بدن گوزن سر و گردن حيوان را هدف قرار مي دهد و وارد بافت بدن مي شود كه نياز به درمان مستقيم دارد.

لاهيجان زاده اذعان داشت: اين مگس در طول روز مي تواند 100 هزار تخم بر روي بدن گوزن بريزد كه بعد از اين كه اين تخم ها به كرم تبديل شد چشم سر و نهايتاً مغز گوزن را مي خورد و در عرض 3 روز گوزن تلف مي شود و تنها با شروع فصل گرما از بين مي رود.

مدير كل حفاظت محيط زيست خوزستان تصريح كرد: در حال حاضر يك اكيپ 6 نفره از دامپزشكان ماهر در حال مداواي گوزن ها هستند و امروز هم موفق به زنده گيري 2 راس گوزن ديگر شديم اما اين كار نياز به گشت كامل جنگل دارد كه نيازمند زمان طولاني است.(پام)

خبرهای رسیده از استان خوزستان حکایت از مرگ تعدادی از گوزن‌های زرد ایرانی در منطقه حفاظت شده کرخه دارند.

«احمدرضا لاهیجان زاده» مدیرکل حفاظت محیط زیست استان خوزستان با تایید این خبر به سبزپرس گفت: در چند روز گذشته، لاشه تعدادی از گوزن‌های زرد ایرانی که در محدوده فنس‌کشی شده منطقه کرخه پیدا شده است.

او ادامه داد: آنطور که از شواهد پیداشت، این گوزن‌ها بر اثر نوعی بیماری تلف شده‌اند اما هنوز نوع بیماری و علت شیوع آن مشخص نیست.

به گفته لاهیجان زاده، در حال حاضر اکیپی 10 نفره از دامپزشکان ایرانی مقیم استان خوزستان و همچنین تهران و چند تن از دامپزشکان مقیم کشور آلمان در منطقه حضور دارند و در حال بررسی لاشه‌ها و شواهد موجود هستند.

لاهیجان زاده تاکید کرد: در حال حاضر، تمام بضاعت استان را برای شناسایی و کنترل این بیماری به کار گرفته‌ایم. همچنین در حال زنده‌گیری گوزن‌های دیگر برای جلوگیری از سرایت بیماری و همچنین درمان حیوانات بیمار هستیم.

به گزارش سبزپرس، در این منطقه، محدوده‌ای فنس‌کشی شده به مساحت 200 هکتار قرار دارد که بیش از 60 گوزن زرد ایرانی در شرایط نیمه اسارت در آن نگهداری می‌شوند. این گوزن‌ها، نوادگان شش گوزن زرد ایرانی هستند که در دهه 1340 در همین منطقه یافت شدند.

در آن زمان تصور غالب بر این بود که گوزن زرد ایرانی برای همیشه منقرض شده است اما طی دو گزارش رسیده به کارشناسان کانون شکار وقت، گروه‌هایی برای زنده‌گیری این گوزن‌ها به خوزستان مراجعه کردند و در ابتدا گروهی شامل چهار گوزن (یک نر و سه ماده) و سپس گروهی شامل یک جفت گوزن زرد ایرانی را زنده‌گیری و به تهران منتقل کردند. پس از آن، منطقه «دشت ناز ساری» به عنوان محل نگهداری و تکثیر این گوزن‌ها انتخاب شد که پس از افزایش جمعیت، تعدادی از گوزن‌ها به مناطق مختلف از جمله «جزیره اشک» دریاچه ارومیه و منطقه حفاظت شده دز و کرخه منتقل شدند(به نقل از سبز پرس).

به نظر می‌رسد باید در مورد یوزپلنگ‌ها و سرعت افسانه‌ای آنها در حیات وحش تجدید نظر کنیم. باور کنید یا نه سرعت این گربه‌سانان به جای 97 کیلومتربرساعت تنها 54 کیلومتربرساعت است؛ اما این قدرت مانور و شتاب حرکت آنها در لحظات نزدیک شدن به شکار است که هر شانسی را از صید می‌گیرد.

سرعت متوسط یوزپلنگ‌ها در حیات وحش تنها 54 کیلومتربرساعت است؛ اما می‌توانند در هر قدم با شتابی باورنکردنی به شکار خود نزدیک شده و با تغییر جهت‌های صحیح آن را شکار کنند.

آلن ویلسون از دانشکده سلطنتی دامپزشکی دانشگاه لندن که مقاله‌اش را به تازگی در نیچر منتشر کرده، می‌گوید: «همه فکر می‌کنند یوزپلنگ‌ها به شکلی باورنکردنی سریع هستند و می‌توانند با سرعتی نزدیک به 100 کیلومتربرساعت بدوند؛ اما این نتایج دقیق نیست. این تحقیقات به کمک سرعت‌سنج‌هایی با دقت نه‌چندان مناسب و روی یوزپلنگ‌هایی انجام شده که در اسارت بزرگ شده‌اند و با شکار در حیات وحش و شیوه‌های آن بیگانه هستند».

ویلسون و همکارانش با استفاده از قلاده‌هایی که به صورت خورشیدی شارژ می‌شوند و مجموعه‌ای از ردیاب جی.پی.اس، شتاب‌سنج‌، ژیروسکوپ‌ و قطعات دیگری که می‌تواند درک بهتری از زندگی و شکار در دشت‌ها به محققان بدهد، در آنها به کار گرفته شده، حرکات سه یوزپلنگ ماده و دو یوزپلنگ نر را لحظه‌به‌لحظه ثبت کرده‌اند. بالاترین سرعت ثبت شده توسط این قلاده‌ها 93 کیلومتربرساعت است؛ اما همزمان نشان می‌دهد یوزپلنگ‌ها معمولا با سرعتی حدود 54 کیلومتربرساعت می‌دوند. در حقیقت این شتاب گرفتن فوق‌العاده این گربه‌سانان است که از آنها شکارچیانی کم‌نظیر ساخته است. یوزپلنگ‌ها می‌توانند در هر قدم شتاب خود را 3 متربرثانیه افزایش داده و نزدیک به 4 متر در هر ثانیه از شتاب خود بکاهند. این افزایش شتاب خیره‌کننده نیازمند قدرت ماهیچه‌ای حدود 4 برابر نیرویی است که اوسین بولت (قهرمان دو سرعت جهان) برای عبور از خط 100 متر از آن استفاده می‌کند.

ویلسون می‌گوید: «یوزپلنگ‌ها قهرمان سرعت نیستند. آنها بخش بزرگی از موفقیت خود را مدیون شتاب گرفتن و قدرت مانور فوق‌العاده خود در برابر شکارهای سریعی مانند بزهای کوهی و غزال هستند که در لحظات پایانی شکار بسیارتعیین‌کننده می‌شود. شکارهای آنها حیواناتی چابک هستند و صید آنها بیشتر از اینکه نیازمند سرعت بالا باشد، مستلزم مانورهای دقیق و گام‌های حساب شده است».(خبر آنلاین)

معمولا سازمان محیط زیست در هر نقطه از کشور گاهی به دلیل کمبود نیرو و بعضا فرهنگ سازی و تنبیه شکارچیان ،بعضی از با سابقه ترین شکارچیان را به عنوان همیار محیط زیست به همراه خود داخل پارک ها و مناطق حفاظت شده می برند.پر واضح است که شکارچی هایی که اقدام به شکار غیر مجاز می کنند هیچ گاه متنبه نمی شوند و این کار سازمان های محیط زیست در سطح کشور باعث می شود که شکارچیان هم با منطقه آشنایی بیشتری پیدا کنند و هم با خلق و خوی محیط بانها و بسیاری موارد مهم دیگر.بهتر نیست که سازمان اقدام به جذب نیرو کند ؟

در زیر نظر شما را به خبر و تصاویر تکان دهنده ای که در سبز پرس در همین ضمینه به چاپ رسیده جلب میکنیم:

در حالي كه همه روزه تصاوير و فيلم هاي متعددي از كشتار حيات وحش ايران و بعضا گونه هاي كمياب جانوري منتشر مي شود اما واكنش سازمان محيط زيست در قبال اين فجايع تا به امروز تنها به سكوت ختم شده است. با اين حال در تازه ترين رخداد، يكي از دوستداران طبيعت، ‌تصاوير و فيلم هاي تكان دهنده اي را از شكار حيات وحش به دست يكي از شكارچيان سابقه دار استان قم در اختيار سبزپرس قرار داده است.

به گزارش سبزپرس و بر اساس اطلاعات دريافتي ،‌ تصاوير منتشره متعلق به فردي به نام ح . ا ساكن روستاي ... در بخش كهك استان قم است كه گفته مي شود سالها با بي رحمي اقدام به شكار غير مجاز در اين منطقه كرده است.

او به دليل شكار غير مجاز بارها توسط ماموران اداره محيط زيست استان قم و استانهاي همجوار دستگير و به مراجع قضايي معرفي شده است.اما گفته مي شود اخيرا چند ماهي است كه به عنوان هميار محيط زيست به خدمت اداره كل محيط زيست استان قم در امده است و متعهد شده كه ديگر شكار غيرمجاز انجام ندهد. ( سبزپرس اين موضوع را تاييد نمي كند و تنها به نقل قول اين دوستدار طبيعت بسنده مي كند )

در اين تصاوير شكارچي ديگري هم به نام ا.ص ديده مي شود كه او نيز معلم است.

با اين حال تصاوير و فيلم هاي منتشره از اين دو شكارچي كه در برابر دوربين و با الفاظ دور از انسانيت اقدام به شكار هاي متعدد و حتي كشتن بره ميش مي كنند به قدري ناخوشايند است كه سبزپرس از انتشار فيلم خودداري كرده و تنها به انتشار عكس ها بسنده مي كند.

حال آنچه در اين ميان مورد پرسش است اين است كه چرا به رغم انتشار تصاوير شكارچيان نام آشنا در چند ماه گذشته آن هم به همراه شكار و آثار جرم،‌ سازمان محيط زيست اقدامي در جهت دستگيري و معرفي متخلفين نمي كند؟ و اينكه چگونه يك شكارچي غير مجاز - با وجود پخش تصاوير و فيلم هايش در فضاي مجازي - مي تواند به عنوان هميار محيط زيست در خدمت سازمان متولي قرا گيرد ؟! آيا او واقعا هميار محيط زيست است ؟!
لازم به ذکر است که با خواندن این خبر در سبز پرس یاد یکی از همیاران پارک ملی گلستان افتادم که امسال با لاشه یک مرال ،وی را در پارک دستگیر کردند.(برای دیدن عکس ها به ادامه مطالب مراجعه فرمایید)

   متاسفانه در جامعه ای زندگی می کنم که کشتن حیوان حرام گوشت را افتخار می دانند و به خصوص کشتن پلنگ را عامل بزرگی،هر کدام از این افرادی که به شکار غیر مجاز می روند حتما باید نماز خود را در مسجد بخوانند!پس این چه دینداری ست که آنها دارند.چرا پیشرفت در کشور ما فقط شامل موبایل و تبلت و ..... شده؟چرا فرهنگ مردم ما تغییری نمی کند چرا کشتن حیوانات را عامل شجاعت می دانند .تازه پا را فراتر از این هم می گذارند و برای اینکه توسط محیط بانها دستگیر نشوند،به آنها تیر هم میزنند،من خود شاهد یکی از این درگیری ها بین شکارچیان و محیط بان ها بودم و تمام لحظات درگیری این سوال برای من پیش آمده بود که چند کیلو گوشت ارزش کشته شدن و یا کشتن یک محیط بان و یتیم کردن فرزندانشان را دارد.واقعا داریم به کدام سو می رویم. سال 91 پنج بار خبر کشه شدن پلنگ در استان گلستان را به سازمان دادم و جوابش هم ......

 دوربین های تله ای اتوماتیک کارگذاشته شده در پناهگاه حیات وحش نای بندان در استان خراسان جنوبی، تصویر یک عدد یوزپلنگ آسیایی را ثبت کردند.
به گزارش روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست استان خراسان جنوبی، ثبت این رویداد، سندی دیگر بر ماندگاری و زیست یوزپلنگ آسیایی  در این منطقه است و برتری این زیستگاه ارزشمند در سطح قاره آسیا  را نشان می دهد.
گفتنی است پناهگاه حیات وحش نای بندان در حوزه شهرستان طبس استان خراسان جنوبی قرار دارد و یکی از بکرترین زیستگاه های طبیعی حیات وحش کشور و مهمترین مأمن پناهگاه یوزپلنگ آسیایی در سطح قاره آسیا است که گونه های مختلف حیات وحش را نیز در خود جای داده است.(به نقل از دیده بان حقوق حیوانات)

براساس گزارش محيط باني زرين آباد استان ايلام، مبني بر دريافت يك قلاده توله كاراكال از عشاير منطقه كبير كوه، بلافاصله گروهي از كارشناسان اداره نظارت و پايش اداره كل حفاظت محيط زيست استان به محل اعزام و پس از بررسيهاي لازم، گونه مورد نظر در زيستگاه اوليه خود رها سازي شد.

به گزارش روابط عمومي اداره كل حفاظت محيط زيست استان ايلام، غلامجسين كاظمي، مدير كل حفاظت محيط زيست استان ايلام گفت: اين براي دومين بار است كه در استان ايلام توله كاراكالدر ارتفاعات بيش از 2300متري و كوهستاني كبير كوه مشاهده و مستند مي گردد.

وي با اشاره به نصب دوربين­هاي تله­اي در زيستگاه مختلف استان افزود: كاراكال گونه­اي است كه معمولا در زيستگاه تپه ماهور و استپي زندگي مي كند و از سال 1391 تا كنون 4 ركورد از اين گونه توسط گروه مطالعاتي گربه سانان اداره كل به ثبت رسيده است كه تنها يك مورد در زيستگاه دشتي و تپه ماهور كولگ بوده مابقي ركوردها در زيستگاههاي كوهستاني و ارتفاعات بيشتراز 2000 متر ثبت شده است.

كاظمي خاطرنشان ساخت:در استان ايلام تا كنون 4 گونه شامل پلنگ ايراني، گربه جنگلي، كاراكال و گربه وحشي با استفاده از دوربين هاي تله اي مستند گرديده است.

گفتني است گونه كاراكال يكي از 4 گونه گربه سان شناسايي شده در استان مي باشد و اين گونه معمولا از پرندگان، پستانداران كوچك، خزندگان تغذيه مي كند. شكار غير مجاز پرندگان به خصوص كبك به عنوان يكي از مهمترين طعمه هاي آن، تخريب زيستگاه، و وجود دام در مناطق غير حفاظت شده، تهديدي جدي براي حيات اين گونه در استان ايلام محسوب مي گردد.(پام)